Córki Jałty

Autor: Catherine Grace Katz

• Szczegółowe informacje
• Informacje dot. wydania

• Tytuł oryginału: The Daughters Of Yalta: The Churchills, Roosevelts, and Harrimans: A Story of Love and War
  Tłumaczenie: Barbara Gutowska-Nowak
  Wydawnictwo: Bo.Wiem (marka Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego)
  Data wydania: 2023
  ISBN: 978-83-233-5214-3
  
• Wydanie: papierowe
  Oprawa: miękka
  Format: 150 x 230 mm
  Liczba stron: 448

W lutym 1945 roku koniec wojny był już w zasięgu ręki, jednak napięcia podczas konferencji w Jałcie groziły zerwaniem kruchego porozumienia między Rooseveltem, Churchillem i Stalinem.

Trzy młode, wyjątkowe i błyskotliwe kobiety zostały zaproszone przez swoich sławnych ojców, by służyć im wsparciem i pomocą w czasie trudnych obrad. Kathleen Harriman, córka Averella Harrimana, ambasadora USA w Związku Radzieckim, pracowała jako korespondentka wojenna. Sarah Churchill, aktorka, która została oficerem RAF-u, była podporą dla ojca, polegającego na jej bystrym politycznym umyśle. Córka Roosevelta, Anna, przybyła na Krym w roli asystentki prezydenta i strażniczki jego tajemnic. Zmysł polityczny tych kobiet oraz ich dyskretny udział w obradach Wielkiej Trójki okazały się znaczące w kluczowych dla losów powojennego świata dniach.

z opisu wydawcy

Catherine Grace Katz napisała niezwykłą książkę. „Córki Jałty” to opowieść o konferencji w Jałcie w lutym 1945 roku podczas której Stalin, Roosevelt i Churchill zadecydowali o kształcie powojennego świata. Ale to historia inna, niż wszystkie książki napisane dotąd na temat tej konferencji. To decydujący moment II wojny światowej widziany oczyma trzech nieprzeciętnych kobiet: Kathleen Harriman, córki ambasadora USA w Związku Sowieckim Averella Harrimana, Sarah Churchill, córki premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla, aktorki i oficera RAF-u, oraz Anny Roosevelt, córki prezydenta Stanów Zjednoczonych Franklina D. Roosevelta. Te trzy kobiety były obecne w Jałcie i wspierały swoich ojców. Znalazły się w centrum wielkiej polityki, a nawet wywierały na nią wpływ. I o tym jest ta książka.

Amerykańska pisarka i historyczka w swoim debiucie literackim przedstawia kobiecą perspektywę konferencji w Jałcie i wielkiej światowej polityki okresu wojny. To spojrzenie bardzo interesujące i jakże odmienne od tego, z czym możemy spotkać się w opracowaniach historycznych pisanych w większości przez profesorów historii. Oto bowiem przed nami świat nie tylko polityki, układów, dyplomatycznych gier, sfer wpływów i rozgrywek, ale przede wszystkim świat pełen emocji, które towarzyszą wielkiej polityce. Ich depozytariuszkami są trzy bohaterki książki Katz.

Ale myliłby się ten, kto by sądził, że te kobiety to tylko emocje i uczucia. To również, a może przede wszystkim, wiedza, talent, umiejętności i zdolności równe najlepszym dyplomatom. „Córki Jałty” to książka o kobietach w świecie polityki, kobietach w niczym nieustępujących mężczyznom, a w niektórych zagadnieniach nawet ich przewyższających. A przecież to połowa XX wieku, czas kiedy miejsce kobiety widziano najchętniej… gdzie indziej. Katz doskonale pokazuje w swojej książce jak krzywdzące i niesprawiedliwe były te stereotypy. Dowodzi, że kobiety potrafiły być lepsze od mężczyzn w „męskim zawodzie”, jakim była ówczesna polityka.

Książka została oparta na pokaźnym materiale źródłowym: wspomnieniach, dziennikach i zapiskach uczestników konferencji w Jałcie. Daje to nieco inny obraz tego wydarzenia, niż oficjalne pisma oraz urzędowe dokumenty, analizy i raporty, z których najczęściej korzystają historycy, pisząc o Jałcie. To obraz ukazujący bardzo ludzki wymiar tej konferencji. Opowieść o wielkiej polityce jest tutaj przeplatana z historiami towarzyskimi i osobistymi perypetiami uczestników konferencji. Są tutaj również poruszane prywatne wątki dotyczące uczestników spotkania, przytaczane są plotki na temat głównych bohaterów ówczesnej sceny politycznej. Doskonale uzupełnia to znaną nam już historię i buduje prawdziwy, ludzki wymiar tego wydarzenia. Tworzy też niepowtarzalny klimat, dzięki któremu czytelnik może wczuć się w tamte zdarzenia, poczuć się niemal jak ich uczestnik.

Katz pokazuje w swojej książce, że historia to nie tylko daty, nazwiska, bitwy, ale przede wszystkim ludzie. Opowieść o Jałcie czyta się z zainteresowaniem. Dowiadujemy się z niej nie tylko o najważniejszych decyzjach podejmowanych podczas spotkania alianckich przywódców, ale i o samych ludziach te decyzje podejmujących. Przede wszystkim jednak możemy z książki Katz dowiedzieć się o tym, jak bezdusznie i cynicznie grano ludzkim życiem, szafując milionami ludzkich istnień, o tym, jak „trzej twórcy” powojennego świata decydowali o jego przyszłości.

Wśród uczestników konferencji były bohaterki tej książki — trzy młode kobiety, które na szczęście nie stały się tylko dodatkiem do tego męskiego świata polityki.  Potrafiły wywrzeć wpływ na swoich ojców, pokierować ich myśleniem i wpłynąć na niektóre ich decyzje.

Cała książka skrzy się humorem i jest świetnie napisana. Z lekkością, ale i fachowością autorka pisze o tej niezwykłej historii, która wydarzyła się prawie 80 lat temu. „Córki Jałty” łączą w sobie doskonałą pracę historyczną i reporterską. To połączenie warsztatu historyka i dobrej, dziennikarskiej szkoły: popularnonaukowy, dziennikarski styl sprawdza się tutaj znakomicie. Obowiązkowa lektura dla miłośników historii i dla zawodowych historyków — o historii powinno się bowiem pisać tak, jak zrobiła to Catherine Grace Katz. Jej książka jest o ludziach i dla ludzi. Dzięki niej wiemy więcej.