Architekci zwycięstwa. Jak inżynierowie wygrali drugą wojnę światową.

Autor: Paul Kennedy

• Szczegółowe informacje
• Informacje dot. wydania

• Tłumaczenie: Katarzyna Skawran
  Tytuł oryginału: The Engineers of Victory
  Wydawnictwo: Wydawnictwo RM
  Data wydania: 2015
  ISBN: 978-83-777-3192-5
• Wydanie: papierowe
  Oprawa: miękka
  Liczba stron: 456

Bohaterami tej książki nie są dowódcy stojący na czele alianckich sił zbrojnych ani żołnierze na polu walki, ale ci, którzy wymyślili, jak w praktyce osiągnąć cele wyznaczone przez strategów. Należeli do nich m.in. generał major Percy Hobart – wynalazca „dziwnych czołgów” zdobywających plaże Normandii w dzień D, kapitan lotnictwa Ronnie Harker, „który wsadził merlina do mustangów”, oraz kapitan konwojów „Johnny” Walker, który wymyślił, jak zatapiać U-Booty przy użyciu „ruchomej zapory ogniowej”. Ta książka opowiada, w jaki sposób wszystkie te racjonaliztorskie rozwiązania zostały wcielone w życie. Odsłania też inne oblicze drugiej wojny światowej, która była nie tylko zmaganiem się armii i strategów, ale też wojną mózgów.opis wydawcy

„Architekci zwycięstwa” Paula Kennedy’ego to nowe, oryginalne spojrzenie na drugą wojnę światową. Autor stawia w książce odważne tezy i zasypuje czytelnika masą argumentów na ich poparcie. Zwraca uwagę na bardzo istotne sprawy dotąd pomijane przez historyków analizujących największy konflikt zbrojny w dziejach.

Kennedy skupia się na wybranych fragmentach wojny, kampaniach, które według niego miały decydujące znaczenie dla całego konfliktu. Przytacza masę faktów, analizuje posunięcia i błędy obu walczących stron, wskazuje na mocne i słabe strony aliantów i wojsk państw Osi, opisuje przebieg działań wojennych, taktykę i strategię walczących stron. Kennedy występuje tu w roli nowoczesnego analityka, który chłodno i beznamiętnie oblicza szanse powodzenia jakiejś operacji wojskowej, przedstawia argumenty za i przeciw, wskazuje na ryzyko, zagrożenia, błędy i pomyłki, kalkuluje opłacalność pewnych posunięć uwzględniając koszty i szacując zyski. W taki sposób stara się wyjaśnić dlaczego poszczególne kampanie wojenne miały taki, a nie inny rezultat. Czy można w taki sposób przedstawić wojnę i starać się ją zrozumieć? Czy w taki sposób można wyjaśnić to, co stało się w czasie drugiej wojny światowej? Okazuje się, że można.

Autor zwraca uwagę na współpracę różnych rodzajów wojsk w trakcie działań wojennych. To uznaje za klucz do zwycięstwa. Doskonała organizacja i współdziałanie na polu walki lotnictwa, marynarki wojennej i wojsk lądowych zawsze dawało dobre rezultaty. Niezwykle ważna w takich wypadkach była synchronizacja działań, logistyka. zaopatrzenie i czynnik ludzki, zwłaszcza dowodzenie niższego i średniego szczebla. Kennedy pokazuje to na licznych przykładach analizując wielkie kampanie wojenne na wszystkich frontach wojny.

To właśnie „czynnik ludzki” jest dla niego najistotniejszy. Za najważniejsze dla zwycięstwa aliantów uważa tzw. „kulturę zachęcania” obecną u Anglosasów. Zachęcanie ludzi do działania, do czynu, pomaganie tym, którzy prowadzili badania naukowe – to wszystko przyczyniło się do zwycięstwa nad Niemcami. Bez otwartości na nowe, czasami wydawać się mogło, absurdalne pomysły, projekty i koncepcje, nie byłoby zwycięstwa, twierdzi autor. Umiejętność słuchania innych, uczenia się na błędach, ulepszania i popierania tego, co się sprawdziło, doprowadziło aliantów do pokonania wrogów. Niemcy i Japończycy nie mieli takich umiejętności, nie potrafili myśleć głęboko, uogólniać, obejmować całości zagadnień. Hamowali też innowacje oraz samodzielność dowódców, żołnierzy, naukowców i wynalazców.

Według Kennedy’ego to właśnie te rzeczy zadecydowały o przebiegu wojny. Architektami zwycięstwa byli więc nie tylko przywódcy polityczni i dowódcy wojskowi, ale przede wszystkim personel średniego szczebla w armiach alianckich oraz otwarci, pracowici i bezkompromisowi naukowcy, badacze i wynalazcy. Wdrożenie w życie ich pomysłów przez otwartych na świat i ludzi polityków i wojskowych, dało zwycięstwo.

Książka jest interesująca i poniekąd odkrywcza. To nowe, świeże spojrzenie na drugą wojnę światową. To spojrzenie w skali makro, z oddali, z perspektywy. Wtedy widać więcej i lepiej. Wyciąganie wniosków na podstawie większej ilości danych zebranych z większego obszaru i dłuższego okresu czasu, według Kennedy’ego, prowadzi do nowych, ciekawych i często zaskakujących wniosków. Jego książka jest na to dowodem.