Koniec jest zawsze blisko

Autor: Dan Carlin 

• Szczegółowe informacje
• Informacje dot. wydania

• Tłumaczenie: Kunz Tomasz
  Wydawnictwo: Literackie
  Data wydania: 2021
  ISBN: 9788308074398
  
• Wydanie: papierowe
  Oprawa: miękka
  Liczba stron: 351

Czy któregoś dnia nasza cywilizacja upadnie, a miasta legną w gruzach? Wpływowy podcaster i komentator polityczny zaprasza w hardcorową podróż w przeszłość, aby dowiedzieć się, co naprawdę się wydarzyło, co mogło się wydarzyć i co nas czeka. Ponad trzy tysiące lat temu tajemnicza wojna zmiotła cywilizację epoki brązu z basenu Morza Śródziemnego. Upadały potężne imperia, a zarazy, klęski żywiołowe oraz głód dziesiątkowały ludność. Jaki będzie nasz koniec świata? Czy broń, którą dysponujemy, stanie się w końcu źródłem naszej zagłady? Czy prawdopodobny jest regres w zakresie ludzkich możliwości, nauki i technologii? Czy nasz świat stanie się ruiną odkopywaną przez przyszłe pokolenia archeologów? Czy człowiek przetrwa? Od czasu prehistorycznych katastrof po doświadczenia ery nuklearnej ta kwestia wisi nad ludzkością niczym miecz Damoklesa. Uciekając od utartych koncepcji, zaskakując śmiałymi zestawieniami faktów oraz odważnymi hipotezami, Dan Carlin sprawił, że badanie historii i snucie futurologicznych prognoz stało się rozrywką nie mniejszą niż oglądanie hollywoodzkich superprodukcji czy czytanie światowych mega bestsellerów. Porywająca i prowokująca do myślenia wizja. Inspirujące wyzwanie dla naszej wiedzy i wyobraźni. z opisu wydawcy

Autorem recenzowanej książki jest Dan Carlin. Studiował on historię na University of Colorado Boulder. Zajmuje się tworzeniem podcastów Common Sense, Hardcore History. Koniec jest zawsze blisko składa się z ośmiu części: ciężkie czasy tworzą twardych ludzi; cierpienie dzieci; koniec (ich) świata; sąd nad Niniwą; najazdy barbarzyńskie, albo jak historia zatacza koło; prolog pandemii; między życiem a śmiercią; droga do piekła. Część rozdziałów koncentruje się na historii starożytnej: upadku cywilizacji epoki brązu, koniec Asyrii, czy upadku cesarstwa rzymskiego, następne średniowiecza: imperium karolińskiego, czarna śmierć, po czasy nam współczesne: wyścig zbrojeń podczas zimnej wojny.

Książka ma pokazać, że żaden z licznych końców świata nie jest tak zły jak mogłoby się wydawać. Albo, że każde mocarstwo może upaść, niezależnie jak wydaje się silne, że barbarzyńcy, którzy się ucywilizowali, stawali się łupem najazdów kolejnych barbarzyńców, a skutki epidemii mogą być korzystne dla ludzkości. Pracę czyta się bardzo dobrze, jest ona błyskotliwa, napisana z polotem. To wciągająca lektura, a skojarzenia autora są ciekawe i czasami nieszablonowe. Nie oznacza to, że praca nie ma wad. Wręcz przeciwnie, ma ich dosyć sporo.

Rozdział poświęcony upadkowi kultur epoki brązu prowadzi autora do konstatacji, że być może z punktu widzenia zwykłego człowieka nie było to katastrofą. W tym jednak miejscu trzeba pamiętać, że nasza wiedza o tych wydarzeniach jest dosyć niewielka. Wbrew autorowi można jednak zaryzykować twierdzenia, że była to jednak katastrofa. Dobrze to widać po Grecji wieków ciemnych, która najprawdopodobniej się wyludniała (wyjątki przede wszystkim Attyka, Eubeja, czy Argolida). Brak monumentalnych budowli wskazuje na brak nadwyżek, które mogły zostać w ten sposób wykorzystane. Autor wspomniał też wysokie podatki panującego w cesarstwie rzymskim. W rzeczywistości nie były zbyt wysokie. Po prostu najczęściej ludzie postrzegają podatki za zbyt wysokie. Rozdział poświęcony upadkowi Asyrii jest dosyć banalny. Każda potęga militarna musi w końcu ustąpić innej. Brutalność Asyrii nie przyczyniła się do jej klęski. Ci, którzy nie byli tak brutalni jak Asyryjczycy też ulegli zapomnieniu. Z kart historii zniknęli nie tylko oni, ale też Sumerowie, Kasyci, mieszkańcy Elamu i wiele innych. Praca zawiera też sporo drobnych błędów. W tym miejscu wymienię jeszcze tylko jeden: Cymbrowie i Teutoni prawdopodobnie byli Celtami, a nie Germanami.

Podsumowując praca jest atrakcyjną lekturą. Jest popularyzacyjną pozycją, pisaną z wielką swadą. Można mieć do niej trochę zastrzeżeń. Dla historyka wiele wniosków jest dosyć banalnych, choć dla amatorów historii mogą być one odkrywcze.