Autor: Karol Jałochowski
-
Tłumaczenie: –
Tytuł oryginału: –
Wydawnictwo: Copernicus Center Press
Data wydania: 2019
ISBN: 978-83-7886- 429-5
- Wydanie: papierowe
Oprawa: twarda
Liczba stron: 368
Copernicus Center Press, http://www.ccpress.plWbrew obiegowej opinii spotkania i rozmowy z naukowcami wcale nie muszą być nudne, zwłaszcza jeśli w gronie rozmówców znajdują się nosiciele nieuleczalnego wirusa przekory, sprzeciwu, rebelii lub wręcz programowej herezji wobec zastanego krajobrazu intelektualnego.
Karol Jałochowski, fizyk i dziennikarz naukowy, zabiera nas w pasjonującą, intelektualną podróż wraz z najwybitniejszymi umysłami współczesnego świata. Są wśród nich m.in. odkrywcy struktury DNA, kosmologowie, kryptolodzy kwantowi, filozofowie. Wybór bohaterów nie jest przypadkowy. Wszyscy wywarli realny wpływ na otaczającą nas rzeczywistość. Mówimy i myślimy ich ideami (choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę), a teorie czy wizje przeniknęły do sfery życia codziennego i wtopiły się w tło cywilizacji.
Rozmówcy Karola Jałochowskiego to: Anthony Leggett, Artur Ekert, Avi Wigderson, Charles H Bennett, Daniel C. Dennett, David Deutsch, David Krakauer, David Wineland, Frank Wilczek, Freeman Dyson, Geoffrey West, Gregory Chaitin i Virginia Maria, James D. Watson, John Polkinghorne, Julian Barbour, Lee Smolin, Paul Davies, Paul Steinhardt, Seth Lloyd, Stuart Kauffman, Susan Blackmore, Vlatko Vedral.
Buntownicy, heretycy, wizjonerzy to książka z serii wywiadów z ciekawymi ludźmi. Rozmówcy Karola Jałochowskiego nie są być może ludźmi, który trafiliby do „Galerii osób pozytywnie zakręconych” Teleexpressu ale z cała pewnością warto posłuchać, co mają do powiedzenia. Można pokusić się o określenie ich mianem bitników wśród naukowców.
Autorem książki jest Karol Jałochowski, polski dziennikarz, absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, na którym ukończył fizykę. Dzisiaj związany z tygodnikiem „Polityka”, dla którego tworzy teksty poświęcone nauce. We wstępie pisze on bardzo ciekawą rzecz; definiuje dwie szkoły prowadzenia wywiadów naukowych. Pierwsza z nich mówi, ze dziennikarz do wywiadu przygotowuje się przez długi czas, studiując biografię swojego rozmówcy oraz zagadnienia dotyczące tematu, którego ma dotyczyć rozmowa, aby występować z pozycji partnera. Druga szkoła natomiast polega na „zapomnieniu” wszystkiego, co się wie o danym zagadnieniu, aby występować w roli ciekawskiego dziecka, które chce wypytać o wszystko od podstaw. Jałochowski przyznaje jednak, że obie te szkoły kryją w sobie pułapkę nudy i frustracji. Pierwsza będzie nudna i frustrująca dla czytelnika, a druga dla rozmówcy. Jak nietrudno się domyślić, autor wybrał trzecią drogę, prowadząca przez środek tych ścieżek. Pytania, które zadaje świadczą o znajomości tematu, który podejmuje ale też sięga on do podstaw zagadnienia, nie wrzuca rozmówcy i czytelnika od razu w głęboką wodę. Bardzo podoba mi się to, że on raczej pozwala się wypowiedzieć rozmówcy niż sam mówi. Jego pytania służą wywołaniu danego zagadnienia, czasami naprowadzeniu rozmowy na założone wcześniej tory, czasami są interwencją mającą na celu doprecyzowanie jakiegoś wątku wypowiedzi. Zdecydowanie nie jest tym rodzajem dziennikarza, który chce pochwalić się przed rozmówca i czytelnikiem własną wiedzą. Choć tę niewątpliwie posiada.
Wśród naukowców, z którymi rozmawia Jachołowski znajdziemy między innymi: Artura Ekerta, Charlesa Bennetta, Daniela Dennett (fascynujący wywiad!), Davida Krakauera, Franka Wilczka, Juliana Barboura, Lee Smolina, Susan Blackmore. Nie trzeba być bardzo dociekliwymi ani ponadprzeciętnie bystrym czytelnikiem, aby zauważyć, że centrum zainteresowań dziennikarza stanowi fizyka i kosmologia. Kosmos, czas, Wielki Wybuch, fizyka kwantowa. To będą główne tematy poruszane w książce. Nie mniej interesujące biologia oraz psychologia będa niestety tylko tłem. Dobór rozmówców na pewno nie był przypadkowy. Autor twierdzi, że są to naukowcy, którzy mają wymierny wpływ na dzisiejszą rzeczywistość, że ich ideami i myślami mówimy, czasami mniej a czasami bardziej świadomie. I są to kontestatorzy, występujący niejednokrotnie w roli co najmniej osób kontrowersyjnych. Choć też nie ma podstaw do przesady w szukaniu sensacji, ponieważ słowo „skandalista” jest zasadne tylko w przypadku jednej osoby.
Książka Jałochowskiego nie rozczarowuje, w pełni realizuje pokładane w niej nadzieje. Jest bardzo ciekawą pozycją nie tylko na zbliżające się zimowe wieczory ale też na przykład do komunikacji miejskiej, nawet jeśli mamy do przejechania tylko kilka przystanków, ponieważ rozdziały są stosunkowo krótkie, do kilkunastu stron.
