Profesor Skalski. Historia życia ,,lekarza od cudów”

Już za kilka dni premiera książki „Profesor Skalski”, która ukaże się nakładem wydawnictwa MUZA S.A. To portret człowieka, który dokonuje rzeczy niemożliwych, jeśli chodzi o serca małych pacjentów. Profesor Janusz Skalski, uczeń i ulubieniec Zbigniewa Religi, szczerze o wyzwaniach, jakie niesie życie.

Adaś trafił do profesora Skalskiego w stanie skrajnego wychłodzenia, dwutygodniowy Dawidek z powodu skomplikowanej wady serca nie miał żadnych szans na przeżycie, roczna Zuzia jako pierwsze na świecie dziecko została podłączona do płucoserca i w ten sposób doczekała transplantacji. Dzisiaj są zdrowymi dziećmi, które biegają, śmieją się i żyją normalnie. To tylko niektórzy mali pacjenci, ocaleni przez znanego kardiochirurga z Krakowa. Profesor Janusz Skalski jako lekarz dokonuje cudów, ale na co dzień jest zwykłym, skromnym człowiekiem. Jakim mężem, ojcem, dziadkiem, przyjacielem, szefem jest ten wybitny lekarz?

Umiejętności, wiedza, ciężka praca, intuicja – to wszystko jest niezbędne, ale nie kluczowe w pracy kardiochirurga. Jak twierdzi profesor Janusz Skalski, liczy się powołanie i niezwykłe poświęcenie. Kardiochirurdzy dla pacjentów są w stanie poświęcić wiele – rodzinę, własne zdrowie. Wiedzą, że dokonują rzeczy niemożliwych, mają w rękach ludzkie życie. Profesor Skalski zdobywał doświadczenie pod okiem najlepszych specjalistów w Polsce i za granicą – jego mistrzem i przyjacielem był nieżyjący już profesor Zbigniew Religa. Cała Polska zna kardiochirurga z Krakowa, który uratował skrajnie wychłodzonego Adasia.

,,Profesor Skalski” to historia życia ,,lekarza od cudów” – opowieść o jego dzieciństwie, młodości, latach studenckich, pierwszych krokach w zawodzie kardiochirurga, wyzwaniach i sukcesach. To rozmowa z wybitnym lekarzem, zafascynowanym historią medycyny, o ciężkich wyborach, skomplikowanych przypadkach medycznych, ciążącej przez całe życie odpowiedzialności i nieustannym byciu w stanie gotowości. Profesor Skalski opowiada o emocjach, jakie towarzyszą wykonywaniu pracy kardiochirurga, który musi być przygotowany zarówno na sukces, jak i na porażkę. A nią najczęściej jest śmierć pacjenta.

Książka Katarzyny Kojzar przedstawia też historię kardiochirurgii, młodej i jak twierdzą niektórzy, najpiękniejszej dziedziny medycyny, najbardziej magicznej. Lekarze mogą naprawiać niedziałające już serce i ożywić je na nowo. Sami uważają siebie za rzemieślników, podczas kiedy w oczach społeczeństwa są bogami. Kardiochirurdzy to ludzie niezwykli, mają w sobie coś ze sportowców – potrzebują adrenaliny. A ludzkie serce zapewnia im ją w stu procentach. Autorka pokazuje, że właśnie dzięki takim lekarzom, jak profesor Skalski, kardiochirurgia dziecięca w Polsce stoi na wysokim poziomie.

O profesorze opowiadają jego przyjaciele i współpracownicy. Z tych opowieści wyłania się portret wartościowego człowieka, cenionego szefa, autorytetu – wymagającego, ale dającego dużo samodzielności, lekarza, który ze swoimi pracownikami musi czuć nić porozumienia. I mimo swojego doświadczenia nadal przejmuje się każdym pacjentem tak samo, jak wtedy, gdy zaczynał pracę kardiochirurga.

Bo to są najtrudniejsze chwile w pracy kardiochirurga. Kiedy umiera dziecko, dla którego wydzierałem flaki, poświęcałem się. Najgorzej jest, jeśli rodzina jest już pogodzona ze śmiercią dziecka, jest na to przygotowana. Zła wiadomość nie jest szokiem. Wtedy ja przeżywam to podwójnie, kiedy widzę, że oni nic nie rozumieją. Wbrew pozorom my nie jesteśmy oswojeni ze śmiercią.fragment książki

Janusz Skalski – profesor kardiochirurgii. Ukończył Wydział Lekarski AM w Krakowie. Habilitował się 1996 roku w ŚAM w Katowicach. W 2001 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1976-1989 pracował w Polsko-Amerykańskim Instytucie Pediatrii AM w Krakowie. Był adiunktem w Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej AM w Krakowie. Pracował w I Klinice Kardiochirurgii ŚAM w Katowicach, na Oddziale Kardiochirurgii Dziecięcej w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Pełnił funkcję prodziekana d/s nauki Wydziału Lekarskiego w Zabrzu SUM w Katowicach oraz liczne inne funkcje akademickie w SUM. Od 2007 r. jest kierownikiem Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej CM UJ w Krakowie. Odbył staże zagraniczne w renomowanych ośrodkach (Boston, Filadelphia, Kilonia, Utrecht, Rzym, Madryt). Jest specjalistą II stopnia w zakresie chirurgii dziecięcej i kardiochirurgii. Jest autorem 310 prac naukowych i rozdziałów książkowych, w tym ponad 100 z zakresu historii i filozofii medycyny oraz etyki lekarskiej. Wyróżniony m.in.: nagrodą Prezydenta Miasta Krakowa w Dziedzinie Nauki i Techniki, medalem Fideliter et Constanter, Nagrodą Ministra Zdrowia (2004), Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem „Kropla życia – podaruj innym cząstkę siebie” przyznanym przez kapitułę Fundacji im. Agaty Mróz-Olszewskiej.

Katarzyna Kojzar – dziennikarka z wykształcenia, ale przede wszystkim z pasji. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego i Polskiej Szkoły Reportażu. Przez kilka lat była związana z „Gazetą Krakowską”, gdzie zajmowała się głównie tematyką medyczną. Prywatnie miłośniczka Francji i reportażu, uważa Kraków za najpiękniejsze miasto na świecie.