Reportaż to gatunek literacki z pogranicza publicystyki, literatury faktu i literatury pięknej. Ważne źródło informacji i wiedzy o świecie. Wydawnictwo MUZA S.A wydało ostatnio ciekawą publikację będącą zbiorem reportaży z sali sądowych. To interesujące połączenie obserwacji psychologicznych i społecznych w atrakcyjnej, niemal beletrystycznej formie.
Jakie emocje towarzyszą zbrodniczym intencjom – poniżenie, gniew, bezradność, odtrącenie, zazdrość, obłąkanie? Autorka przybliża mechanizmy działania zbrodni w afekcie i drobiazgowo zaplanowanych morderstw. Zabójcy często przed spełnieniem krwawych zamiarów prześladują swoje ofiary. Oprawcami są zarówno kobiety, jak i mężczyźni – mężowie, kochankowie. Ofiary najczęściej giną. Bywa jednak, że z takich makabrycznych sytuacji uchodzą z życiem – wówczas są okaleczone fizycznie i psychicznie. Blizny w psychice ofiar pozostają na zawsze. Pozostają też bliscy – dzieci, najbliższa rodzina, świadkowie brutalnych morderstw.
Na początku były fascynacja, oczarowanie, miłość. W różnych konfiguracjach. Czasami nic nie zapowiadało późniejszej tragedii. Z perspektywy czasu, już podczas procesu, te uczucia okazywały się fatalne, obsesyjne, chore, skoro zrodziły myśl o krwawym rewanżu, gwałcie, oszukaniu obiektu adoracji.
„Miłość, zbrodnia, kara” to zbiór reportaży o trudnych do przeniknięcia mrokach ludzkiej duszy. W trakcie procesu pada wiele wyjaśnień przyczyn dramatu. Są diagnozy biegłych psychologów, suche relacje śledczych i kryminologów, są meandry przeczących sobie zeznań oskarżonych i świadków. Pęcznieją akta procesowe, a mimo to często pytanie pozostaje bez odpowiedzi. Chłodne niekiedy relacje oskarżonych potęgują poczucie grozy. Wszyscy zadają sobie pytanie: jak daleko w swym szaleństwie potrafi posunąć się człowiek? Reporter z ławy dla publiczności obserwuje dochodzenie do prawdy.
Helena Kowalik – jest autorką zbiorów reportaży: „Wyjście z lasu”, „Wiesz pan, skąd ja jestem?”, „Chleb, który nie bodzie”, „Mielizna”, „Mali ludzie Gierka”, „Opolski exodus 1990”, „Wysoka Izbo” (współautorka); dwóch tomów „Warszawa Kryminalna”, „Hipokrates przed sądem” 2013. Publikowała też swoje literackie reportaże w serii wydawnictwa KAW „Ekspres reporterów” oraz w serii wydawniczej „Białe Plamy” Oficyny Literatów Rój, jest współautorką w kilkunastu antologiach literatury faktu. W roku 2008 r. wydała powieść „z kluczem” pt. „Człenio” o środowisku warszawskich dziennikarzy, w 2009 powieść „Córka Kaina”. Helena Kowalik była wielokrotnie nagradzana za pracę dziennikarską i reporterską. Jest laureatką prestiżowych dla reporterów nagród: im. B. Prusa., K. Pruszyńskiego oraz radiowych „Melchiorów”. Prowadzi stronę internetową z reportażami www.helenakowalik.pl.
