Autor: Sławomir Sikora
-
Seria: Studia Ethnologica
Wydawnictwo: DiG, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego
Data wydania: 2012
ISBN 978-83-7181-750-2 -
Wydanie: papierowe
Oprawa: twarda
Liczba stron: 347
Notka od wydawcy] Antropologia – jako jedna z niewielu dziedzin nauki – już dawno uznała film za ważny komponent praktyki. Choć pozwoliła mu zaistnieć, to jednak stale ma z nim kłopot… Potoczna definicja utrzymuje, że „film etnograficzny jest długi i nudny”. Autor przełamuje ten stereotyp i pokazuje, że współczesny film antropologiczny może być zarówno znakomitym świadectwem etnograficznym, prezentacją wyników badań, jak i przestrzenią do dalszych twórczych dyskusji. Praca Sławomira Sikory wskazuje kilka „punktów węzłowych” związanych z wizualnością i filmem antropologicznym. Nie jest to jednak monografia historyczna, choć znajdziemy w niej elementy historii. Nie są to rozważania metodologiczne i refleksje teoretyczne, choć i takie się pojawiają. Nie jest to wreszcie podręcznik, choć praca ta może być traktowana jako rzeczowe i systematyzujące wprowadzenie do teorii filmu etnograficznego.DiG, http://www.dig.com.pl
Książka Sławomira Sikory, to bardzo interesująca próba scharakteryzowania i opisania kina antropologicznego. Autor przybliża w niej myśli teoretyczne najważniejszych badaczy antropologii wizualnej. Skupia się również na historii kina etnograficznego: opisuje kierunki rozwoju, konteksty, przybliża twórczość najważniejszych reżyserów oraz analizuje konkretne przykłady filmowe.
Książka w bardzo prosty sposób odpowiada na pytanie czym jest kino antropologiczne i jak kształtował się jego los. Pozycja ta dostarcza jednak nie tylko wiedzy teoretycznej, ale także dzięki niej czytelnik może nabyć umiejętności praktyczne. Sikora pokazuje bowiem w jaki sposób interpretować i analizować dzieła etnograficzne. Dodatkowym atutem (zwłaszcza dla filmoznawców szukających materiałów naukowych z tej dziedziny) jest imponująca bibliografia, w której znajdziemy zarówno te najważniejsze jak i mniej ważne pozycje dotyczące antropologii wizualnej.
Kino etnograficzne jest mało popularne i raczej omijane zarówno przez kinomanów jak i badaczy filmowych. Powszechnie znane jest przekonanie, że są to obrazy tworzone, oglądane i opisywane przez etnografów. Sikora udowadnia, że jest inaczej. Jako jeden z nielicznych polskich teoretyków filmowych (przed nim jedynie Przylipiak i Olędzki), traktuje i przedstawia to zjawisko, jak kolejny gatunek filmowy. Dowodem na to jak wartościowa jest to pozycja była nominacja do Nagrody im. Bolesława Michałka dla najlepszej książki filmowej lat 2011/2012.
