23Autor: Bartek Dobroch & Przemysław Wilczyński
-
Tłumaczenie: —
Konsultacja naukowa: —
Tytuł oryginału: —
Seria/cykl wydawniczy: —
Wydawnictwo: Poznańskie
Data wydania: 2014
ISBN: 978-83-7177-949-7 -
Wydanie: papierowe
Oprawa: twarda
Liczba stron: 432
Czy wraz z tragedią na Broad Peak kończy się w Polsce himalaizm, jaki znaliśmy dotychczas?
Autorzy próbują odpowiedzieć na to pytanie, analizując krok po kroku najważniejsze wydarzenia podczas polskiej wyprawy na Broad Peak w 2013 roku. Przeprowadzają dramatyczne rozmowy ze świadkami wydarzeń, przyjaciółmi tragicznie zmarłych i ich rodzinami. Dokonują wiwisekcji etyki polskiego himalaizmu. Piszą też o granicach pasji, zastanawiają się, czy wspinaczka jest hymnem wolności, czy też raczej najwyższe góry powinniśmy nazywać Himalajami egoizmu?z opisu wydawnictwa
Nie wiem, czy czytaliście Państwo moje omówienie Wieku cudów. Niniejsza książka traktująca o absolutnie odmiennych problemach, zbliża się jednak do poprzedniej pod względem przyjętej perspektywy. Często mianowicie Autorzy patrzą od strony „nizin”, od strony domu himalaistów, ich rodzin, od strony tych i tego, co zostawiają, a nie od strony tego ku czemu dążą.
W kwestii himalaizmu czy alpinizmu nikt nigdy nie udzielił w pełni satysfakcjonującej każdego odpowiedzi „po co?”. Ani Autorzy w książce, ani tym bardziej ja w omówieniu nie pokuszę się także o jej sformułowanie. To jednak nie znaczy, żeby książka nie była warta sięgnięcia po nią. Jest w niej sporo o motywacjach, często są to uwagi delikatne, czasem takie gdzie trzeba czytać między słowami, ale to uważam jest akurat zaletą tekstu. W ogóle jest to narracja bardzo wyważona, taktowna i przemyślana.
Czy pamiętacie Państwo jeszcze cytat, którym zacząłem moje rozważania o Góry takie kamienne Kolbuszewskiego? Uważam zatem, że książka Dobrocha i Wilczyńskiego wpisuje się w najlepszy nurt literatury górskiej i o górach traktującej. To jest książka przede wszystkim o „istocie wartości zdobywanych przez człowieka w górach”. Dopowiedziałbym, że do pewnego stopnia jest to też książka o istocie straty odczuwanej przez tych, co poza górami.
Obaj Autorzy przez swoją drogę zawodową, zainteresowania, a także rodziny są dobrze przygotowani zarówno do pracy dziennikarskiej, jak też zajmowania się problematyką górską. Robią to zatem ze znawstwem, rzetelnością i dociekliwością pozwalającymi na stworzenie pełnego i ciekawego obrazu zarówno środowiska wspinaczy, jak też rzucenia go na tło społeczne polskie jak i międzynarodowe.
To nie jest książka o jednym górskim wypadku, to książka o ludziach, o indywidualnych wyborach, w ogóle o fenomenie wypraw w góry najwyższe. To książka o historii polskiego himalaizmu, o jego postrzeganiu w Polsce i na świecie. To książka próbująca odpowiedzieć na pytanie jak ludzie niezwiązani z górami postrzegają to zjawisko i dlaczego i jak je przeżywają. A w krótszej perspektywie dlaczego akurat ta tragedia wzbudziła takie poruszenie i wrzawę medialną.
Nie ma tu banalnych opinii, nie ma tu ferowania wyroków, to bardzo obiektywna analiza, taktowna i nie pozbawiona własnego zdania Autorów. Rzetelna praca dziennikarska, która jednocześnie ze swobodą może aspirować do miana znakomitej literatury górskiej. Przedstawiona panorama postaci i zdarzeń jest bardzo szeroka i barwna. Troszkę można traktować książkę jako przyczynek do historii polskiego himalaizmu zimowego, bardziej jako ciekawą analizę całego środowiska i jego „uwikłania” w historię najnowszą i społeczną. Polecam, a w swojej bibliotece zostawiam.
