I gadaj tu z idiotami

Autor: Glenn Beck

• Szczegółowe informacje
• Informacje dot. wydania

• Tłumaczenie: Krzysztof Kornask
  Tytuł oryginału: Arguing with Idiots. How to Stop Small Minds and Big Governments
  Seria/cykl wydawniczy: –
  Wydawnictwo: Zysk i S-ka
  Data wydania: 2015
  ISBN 978-83-7785-173-9
  
• Wydanie: papierowe
  Oprawa: twarda
  Liczba stron: 326

Kontrowersyjna i bezkompromisowa w ocenach książka, dzięki której odeprzesz najbardziej absurdalne poglądy polityczne swoich oponentów.

Żeby poznać humor i analityczną przenikliwość Glenna Becka, trzeba by było pojechać do Ameryki, a tam posłuchać radia lub włączyć konserwatywny kanał Fox News. Dzisiaj jedna z najlepszych książek tego prawicowego komentatora, biznesmena i gejzera pomysłów, którego zgodnie obawiają się Obama i Clintonowie do spółki z całą lewicową „opinią publiczną”, trafi a do polskich czytelników. I gadaj tu z idiotami tylko z pozoru jest amerykańską kłótnią w rodzinie. To brutalna rozprawa i trafne obnażenie wszystkich przesądów i zagrożeń serwowanych nam przez międzynarodówkę liberalno-lewicową. Opiekuńczość państwa, edukacja seksualna, imigracja, powszechna służba zdrowia, system ubezpieczeń społecznych, dekadentyzm i kultura śmierci, genderyzm, a ostatecznie totalitarny zamordyzm w imię politycznej poprawności – oto pomysły lewaków dla społeczeństwa. Czytajmy Glenna Becka, póki możemy jeszcze coś w Polsce zmienić!.

Sławomir Cenckiewicz

Książka Glenna Becka to prawdziwa uczta dla miłośników zdrowego rozsądku i fantastyczna odtrutka na ogłuszającą propagandę politycznej poprawności. Nie pękaj, normalny człowieku – to nie ty jesteś dziwolągiem i dinozaurem, tylko ci, którzy ci to wmawiają, są zwykłymi idiotami. Wątpisz? Przeczytaj!.

Rafał A. Ziemkiewicz

GLENN BECK – amerykański komentator polityczny, gwiazda programów telewizyjnych stacji Fox News, autor wielu bestsellerów „New York Timesa”, m.in. An Inconvenient Book: Real Solutions to the World’s Biggest Problems, Glenn Beck’s Common Sense: The Case Against an Out-of-Control Government, Cowards: What Politicians, Radicals, and the Media Refuse to Say oraz powieści The Christmas Sweater i Agenda 21. W 2012 roku Beck założył niezależną internetową telewizję informacyjną TheBlaze, która jest obecnie retransmitowana przez ponad sto kanałów amerykańskiej telewizji. Zysk i S-ka, http://www.sklep.zysk.com.pl/i-gadaj-tu-z-idiotami.html

Książka została podzielona na dziesięć rozdziałów, z których każdy obejmuje jeden konkretny temat (jak na przykład: kapitalizm, edukacja, publiczna służba zdrowia, prawo do posiadania broni palnej), a całość została napisana w konwencji dialogu, a raczej krótkich pytań (które zadaje tytułowy „Idiota” – kim on jest wkrótce wyjawię) i dosyć rozbudowanych odpowiedzi na te pytania. Obok tekstu głównego istnieją również komentarze poboczne, humorystyczne adnotacje, infografiki a także cytaty zaczerpnięte od osób, z których światopoglądem Beck się nie zgadza. Autor cytuje ich jedynie po to, aby zdyskredytować ich poglądy.

Po lekturze książki odniosłem przeświadczenie, że w Stanach Zjednoczonych są dwie grupy osób: jedna grupa kocha Becka, a druga nienawidzi. Nie ma grupy pośredniej. Sam o sobie mówi, że jest raczej Libertarianinem aniżeli demokratą bądź republikaninem (w Stanach Zjednoczonych panuje ustrój dwupartyjny, obie opcje są wobec siebie antagonistyczne i każdy zainteresowany polityką powinien opowiedzieć się za którąś z dwóch stron – R.S). W przełożeniu na nasze podwórko światopoglądowe i polityczne, umieściłbym Becka po prawej stronie, wśród zagorzałych zwolenników kapitalizmu i wolnego rynku, a przeciwnikiem lewicowych idei państwa opiekuńczego i politycznej poprawności. Beck jest konserwatywny w tym sensie, że nie zgadza się z „wielkim rządem” i państwem opiekuńczym, które chce decydować i narzucać arbitralnie społeczeństwu zasady funkcjonowania w niemal każdym aspekcie życia społecznego. Idiota natomiast to jego adwersarz, zwolennik państwa opiekuńczego, zasiłków, kontroli państwa nad rynkiem.

Problematyka zawarta w książce nie w całości przystaje do naszych realiów. Częściowo być może tak. U nas nie są jeszcze tak rozwinięte związki zawodowe, dlatego ten rozdział może być nawet nieco nudny dla naszego czytelnika, u nas realia kredytów hipotecznych również są inne niż w Stanach (wiem to z autopsji), ale idee w niej zawarte mniej lub bardziej dotyczą również nas, mieszkających i funkcjonujących w nieco innym systemie społeczno-politycznym.

Książka rozzłości niektórych czytelników (szczególnie tych o poglądach liberalnych) i wzmocni przekonanie we własną rację innych (konserwatystów i libertarianin), ale z pewnością nie jest to nudna lektura. Należy przyznać, że Beck potrafi bardzo elegancko i trafnie argumentować swoje tezy. Przede wszystkim, choć nie zawsze poprawne politycznie, to zawsze są one logiczne. Choć sama konwencja dialogu z Idiotą w jakiś sposób może deprecjonować pracę Becka. Publicysta nie stroni od ironii i sarkazmu, z poglądami, które uznaje za głupie walczy śmiechem. Zdaje sobie sprawę, że idee najbardziej obawiają się śmieszności i on to doskonale wykorzystuje.

Oczywiście te pytania, które w książce zadaje Idiota wydają się „podłożone”, dopasowane do odpowiedzi. Jakby odpowiedź była gotowa i autor musiał już tylko dopasować (wymyśleć) do niej pytanie. Aczkolwiek warto zauważyć, że on przechodzi od ogółu do szczegółu, wpierw odpowiada na pytanie ogólne, a następnie przedstawia kilka najczęściej przytaczanych przez jego ideologicznych adwersarzy twierdzeń. Nie ma wątpliwości, że Beck jest utalentowanym oratorem, ale potrafi też po prostu zabawiać. Jego wymiana zdań z Idiotą, riposty, sposób konstruowania wypowiedzi są bardzo zabawne. Oczywiście bardziej zabawne dla tych, którzy zgadzają się z poglądami autora. Jego tyrady i poboczne notki są zabawne, ale trudno powiedzieć, aby niosły za sobą coś więcej niż tylko lekki uśmiech politowania nad biednym Idiotą.

Sądzę, że książka będzie wielkim sukcesem wydawniczym. Jednakże Beck wydaje się bardziej zainteresowany byciem prześmiewcą i ironistą aniżeli rzeczywiście wzbudzić większe zainteresowanie opinii publicznej w celu rozpoczęcia debaty. Wydaje mi się, że to nie było celem tej książki. Co wobec tego było powodem do jej napisania? Nie mogę odeprzeć wrażenia, że Amerykanin zrobił to jedynie dla zabawy.