Autor: Rod Theodorou
-
Tłumaczenie: Janusz Ochab
Konsultacja naukowa: brak!
Tytuł oryginału: Triceratops had horns
Seria/cykl wydawniczy: Ciekawe dlaczego
Wydawnictwo: Olesiejuk
Data wydania: 2013
ISBN: 978-83-7844-276-9 -
Wydanie: papierowe
Oprawa: miękka
Liczba stron: 32
Książka ta opisuje fascynujący świat dinozaurów. Można tu znaleźć zarówno rzeczowe informacje dotyczące dinozaurów i innych gadów prehistorycznych, jak i zaskakujące ciekawostki. To zabawna i fascynująca lektura nie tylko dla najmłodszych. Ta niezwykła seria opracowana została z myślą o dzieciach, które zadają różne – czasem trudne, czasem nietypowe – pytania. Na kartach tych książek znajdziecie najdziwniejsze i najbardziej zaskakujące odpowiedzi oraz ciekawie opracowane kolorowe ilustracje.Wydawnictwo Olesiejuk, http://www.wydawnictwoolesiejuk.pl
Powoli zaczynam tu monopolizować rynek książeczek dla dzieci. Nie wiem dlaczego… Zrobiłem tym razem eksperyment czytając z trzylatkiem. Daliśmy radę razem i jeszcze dobrze się bawiliśmy, czyli przeczytaliśmy tę książeczkę z przyjemnością.
Muszę powiedzieć, że nieustannie pojawiające się w ustach dziecka (i dorosłego) pytania „dlaczego?” znajdują tu raj. W zasadzie każda strona wypełniona jest mnóstwem ciekawostek, ale właśnie takich, jakie wzbudzają najwięcej emocji i są dla amatora najtrudniejsze do wytłumaczenia dziecku.
Od razu trzeba też jednak wyjaśnić, że broszurka nie jest kompleksowym wykładem narodzin, rozwoju, zróżnicowania i ekstynkcji dinozaurów. To nie jest kompletna historia mezozoiku dla dzieci, tylko zbiór bardzo różnych informacji okraszony dobrymi i czasem śmiesznymi ilustracjami (jak zawsze w tej serii rysowanymi). Co prawda z niektórych stron wyglądają groźne i ogromne drapieżniki, ale jednak wzbudzają one bardziej sympatię niż strach.
Nie czynię z powyższego akapitu zarzutu, bowiem książek o dinozaurach na rynku wydawniczym jest dostatek, a może nawet nadmiar i każdy znajdzie wśród nich coś dla siebie (również encyklopedie, kompletne wykłady ewolucji i zróżnicowania oraz rozważania o ich zniknięciu). Zakładam zatem, że omawiana pozycja ma jedynie zachęcić do sięgnięcia po te poważniejsze i bardziej uporządkowane.
Jedna uwaga na zakończenie. Za każdym razem dziecięce zainteresowanie wielkimi gadami zderza się z terminologią paleontologiczną. Nazwy dinozaurów są w większości trudne i długie. Czy to w ogóle możliwe do zapamiętania przez dziecko? Nie dajmy się zwieść nieruchawości dorosłego mózgu. Po lekturze (zresztą kilkukrotnej) słuchałem o: ciraptorach (czyli velociraptorach), diplodokach, tyranozaurusach i triceratopsach. To co prawda nie wszystkie nazwy z książeczki, ale i tak uważam, że jest w niej sens dydaktyczny!
