Granice nauki

Autor: Michał Heller

• Szczegółowe informacje
• Informacje dot. wydania

• Tłumaczenie: –
  Tytuł oryginału: –
  Seria/cykl wydawniczy: –
  Wydawnictwo: Copernicus Center Press
  Data wydania: 2014
  ISBN 14658150

• Wydanie: papierowe
  Oprawa: twarda
  Liczba stron: 330

To, co znajduje się poza granicami, nie należy (jeszcze) do nauki, ale stanowi dla niej wyzwanie, obietnicę dalszych podbojów, ale i ryzyko porażek. Metoda prób i błędów jest wpisana w metodę naukową. Co więcej, granice niejako prowokują, aby je przekraczać. Prowokacja ta tkwi w horyzoncie prac badawczych i jest odpowiedzialna za pewną agresywność nauki. Stąd dyrektywa metodologiczna: naukowiec nigdy nie powinien poddawać się wobec nowych pytań, a priori przyjmując, że wykraczają one poza sferę kompetencji naukowej metody. Nie chodzi jednak o to, żeby przekraczać granice metody, lecz o to, by udoskonalając metodę, przesuwać jej granice.

fragment książki

Powyższy cytat stanowi fragment wstępu do najnowszej książki Michała Hellera „Granice nauki”. Książki nietuzinkowej, podobnie jak sam autor. Tym razem znakomity filozof i teolog, zdaniem wielu najwybitniejszy współczesny polski uczony i kosmolog, laureat Nagrody Templetona, Medalu św. Jerzego oraz wielu innych, mierzy się z pytaniami: Czym jest nauka i co wpływa na jej sukcesy? Jaki związek istnieje między teoriami naukowymi a tzw. światem rzeczywistym? Jaką rolę w naukowym postrzeganiu świata odgrywa człowiek? Czy uprawnione jest określanie go mianem twórcy nauki i odkrywcy praw przyrody? Poza tym, podobnie jak w swoich poprzednich publikacjach, Heller stawia pytania także o granice czasu, przestrzeni i prawdopodobieństwa oraz o zasadność poszukiwania sensu we wszechświecie.

Swoimi rozważaniami Heller wnosi niekwestionowany wkład w przybliżenie czytelnikowi istoty funkcjonowania wszechświata jako całości oraz jego wybranych aspektów. Zjawiska dokonujące się w świecie nauki autor przedstawia jako niemiłosiernie logiczne w swej złożoności, choć często trudne do uchwycenia przez struktury formalne. Nauka stanowi dla Hellera organiczną część ogólnoludzkiej kultury, w której on naukowiec-artysta oraz pisarz-uczony dostrzega niezbywalny dualizm. Oto bowiem obok wyzwań i zagrożeń nauki istnieje rzeczywistość duchowa, która nieustannie wchodzi w interakcje ze światem nauki oraz która niejednokrotnie obala nasze naukowe przeświadczenia. Jednocześnie książka stanowi poważną refleksję nad racjonalnością, na której, jak się wydaje, opiera się cała historia nauki i wszystkie naukowe osiągnięcia. Racjonalnością, którą autor postrzega jako wartość i, co ciekawe, jako wybór, którego wiele naukowych odkryć, jest logiczną konsekwencją.

Odnosi się wrażenie, że książka Michała Hellera skierowana jest do pasjonatów nauki, do przedstawicieli zarówno dziedzin humanistycznych, jak i ścisłych, do czytelników, którzy nie rezygnują ze stawiania pytań, mimo że nie znają na nie odpowiedzi. W sposób szczególny adresatami niniejszej publikacji wydają się osoby zainteresowane dialogiem między nauką a religią, fizyką a filozofią, poszukiwacze ruchomych granic wiedzy. To także doskonała propozycja dla tych, którzy chcieliby przyjrzeć się bliżej historii nauki.